Leiderschap in deze VUCA wereld vereist een zeer groot aanpassingsvermogen… Waar vroeger een beslissing een beslissing was die diende te worden gevolgd (“Zo is het nu eenmaal, amen en uit”), dient er nu rekening gehouden te worden met allerlei parameters, steeds weer opnieuw.
Soms gaat het om een dilemma en dringt een keuze zich op, inderdaad… maar heel dikwijls lijkt dat alleen maar zo terwijl het eigenlijk gaat over een paradox: een ‘en-en-verhaal’ en geen ‘of-of-verhaal’.
Een voorbeeld: je kan het gevoel hebben te moeten kiezen tussen mensgerichtheid of doelgerichtheid. Maar beiden zijn belangrijk: mensgericht én doelgericht werken.
Voor mij is dit inzicht bevrijdend. En… tegelijkertijd voelt het aan als wankelend stappen op een evenwichtsbalk.
