Deze blog is er eentje van al enkele jaren geleden, maar nog steeds actueel. Onlangs kreeg ik nog de vraag (maar ik vermoed dat het eerder als opmerking was bedoeld :-)) of coaching dan van dat soft gedoe was met kaarsjes en zo…. Het raakte me wel, eerlijk gezegd, en dat wil dan uiteraard betekenen dat daar bij mij nog een ‘haakje’ is, iets uit het verleden dat nog pijn doet. Dus bij deze: een herhaling van een blog van enkele jaren geleden….
Bij vragen over coaching, contacteer me gerust: http://www.kato-o.be/contact/ Ik beantwoord ze met zachtheid voor jou, en hardheid in de waarheid. 😉
Is coaching soft?
Er is al eens de misvatting dat coachen soft zou zijn. Dat het gaat om ‘geitewollesokkig’ gedoe… Coachen is tegelijkertijd zacht én hard. Zacht omwille van de voorwaarden die nodig zijn voor een goed coaching-gesprek: gelijkwaardigheid, echt luisteren, echte interesse en verbinding, het evenzeer toelaten van gevoel en intuïtie als het rationele, openheid, traagheid, de kracht van de stilte, het toelaten en benoemen van de emoties… En tegelijkertijd is coachen ook heel hard: ‘spiegels’ voorhouden, herkaderen en het steeds in vraag stellen van wat gezegd wordt, het onderbreken, het steeds weer confronteren, het onbesprokene durven benoemen… Het is die combinatie van beide die maakt dat er inzichten komen. Inzichten waarmee je verder kan. Coachen is soms best wel hard…
Coach voor het vinden van je eigen plek, je 'nest' in je job, leven, lijf en thuis 