Iemand coachen, dat is N I E T ‘advies geven’, tips en tricks geven, zeggen wat iemand best zou doen (of erger nog: zou moeten doen).
Coachen dat is:
- iemand ondersteunen in een verandering die hij zelf wenst maar wat niet lukt op zichzelf
- echt geloven dat de mens voor u eigenlijk alles in zich heeft om zelf zijn doel te bereiken, alleen is dat soms onbewust of zijn er andere factoren die maken dat hij/zij in kringetjes draait, of zijn er bewust of onbewust elementen/verhalen/gewoontes/mechanismes/patronen die sterker zijn dan de pure wil om het anders te doen.
- dus echt oprecht en nieuwsgierig en geïnteresseerd en actief luisteren
- heel veel respect hebben voor die mens voor je en toch op een ‘liefdevolle’ manier confronteren en spiegels voorhouden
- veel open vragen stellen zodat de persoon voor je op die manier dichter komt bij wat hij onbewust weet
- stiltes laten
- emoties bevragen
- blinde vlekken bevragen
- diep gaan
- het tempo van de coachee respecteren en toch ook uitnodigen om te versnellen, te vertragen
- durven benoemen wat je voelt en het in het gesprek inbrengen
- iemand terug helemaal zelfredzaam zien worden
- mensen zien groeien
- steeds opnieuw na elke sessie die mooie mens zien vertrekken met een andere energie dan dat hij binnenkwam
- mensen uitnodigen om echt stappen te gaan zetten
- mensen zien stappen zetten
En voor mij is coachen zeker ook:
- een H E ER L I J K beroep, een echt vak dat je moet leren en waar je steeds in moet bijleren (ja, moet 😉)
- een job die je verplicht om zelf steeds aan zelfzorg en persoonlijke ontwikkeling te doen, om de beste versie van jezelf te zijn: voor je coachees
