Ik ben herstellende…. En man, wat duurt dit lang…. De ‘processie van Echternach’…
Ik heb me dus al twee en een halve week heel rustig moeten houden, een hele uitdaging als ‘bezige bij’, toch zeker nadat de ergste symptomen verzwakten. En toch lukt het me om elke dag het ‘knopje te draaien’ en te vertragen, te rusten, fysiek en mentaal. Met daartussen – uiteraard – momenten van allerlei willen kunnen doen….
Maar ik wil het hier hebben over emoties die in deze periode leven. En wat daarmee aan te vangen….

Emoties als signaal
Foto door Nathan Cowley via Pexels
Zelf heb ik er al een heel deel zien passeren: angst, moedeloosheid, verdriet, eenzaamheid, boosheid, gemis, onmacht, … maar ook dankbaarheid, plezier en veel liefde (wat TIJD al met een mens kan doen!).
We hebben soms de neiging om emoties de we linken aan ‘negativiteit’ weg te duwen om ze niet te voelen, we zwijgen er maar over, we vestigen onze aandacht op iets anders, …
Maar een emotie is – net als pijn van je lichaam – een signaal.
Wanneer je hoofd- of keelpijn hebt of hoest, dan is dat misschien wel een signaal dat je ziek bent. En dan ga je toch best eens kijken naar de oorzaak van die pijn.
Met emoties is dat net zo: ze zijn een signaal dat er mentaal iets is dat aandacht vraagt.
Wanneer je een emotie onderdrukt, dan is dat zoals een bal die je onder water houdt. De lucht in de bal wil boven water komen, en hoe krachtiger en dieper je de bal neerdrukt, hoe meer de de bal wil opspringen. Wanneer je die opwaartse kracht blijft tegenwerken, zou het best eens kunnen dat die ‘bal’ op een heel onverwacht of ongeschikt moment plots boven water uitschiet… met een groter reactie dan je bedoeld had Je zou die emotie plots eens niet meer de baas kunnen blijven en op een heel lastig moment ‘over’-emotioneel reageren (boos verdrietig, angstig,.. ), buiten proportie. Herkenbaar?
Wat kan je dan wel doen?
- Kijk naar je emotie, alsof het vanop een afstand is, tracht de emotie een naam te geven: is dit verdriet, angst , boosheid,… ? Is dit gewoon een beetje geschrokken of een verlammende angst? Is het melancholie of hartverscheurend verdriet? Irritatie of woede?
- Wees mild met jezelf en heb geen emotie over je emotie (zoals bv. schaamte omdat je bang bent).
- Detecteer voor jezelf waar in je lichaam je de emotie voelt, zodat je de emotie ook snel kan herkennen in de toekomst. We hebben allemaal onze gevoelige plekjes in ons lijf. De ene voelt een spanning in zijn hoofd of hals, de andere eerder kriebels in zijn maagstreek, … Hoe meer je dit doet, hoe meer je in de toekomst sneller kan merken van jezelf dat er een emotie is die aandacht vraagt.
- Vraag jezelf af – vanuit die emotie – wat je mist, wat je nodig hebt. Zo kan boosheid er op duiden dat er een grens (welke?) van je is overschreden, verdriet vraagt misschien om zinvolheid en aandacht, vreugde dat je meer van ‘dat’ wil (en wat is ‘dat’ dan?)…
- Ligt datgene wat je nodig hebt binnen jouw controle? Zo ja, wat kan je zelf doen? Zo nee, welke kleine stap kan je dan wel al zelf doen? Vergroot op die manier de impact die je wel hebt. Misschien zet die kleine stap een volgend stap in gang…
- En dat waar je echt geen invloed op hebt, probeer dat los te laten. Jouw gedachten zullen de werkelijkheid niet veranderen en met negatieve gedachten maak je het jezelf enkel maar lastig (“Hoe is het met die gedachten? Hoe zou het zijn zonder die gedachten?” Katie Byron).
- De emotie zal je gedrag gaan sturen, waardoor anderen kunnen gaan schrikken over jouw reactie, jouw doen en niet begrijpen. Het benoemen van wat je voelt en wat je nodig hebt, naar anderen toe – dus gewoon eerlijk zeggen wat je voelt – maakt het duidelijker voor die anderen wat er juist bij je speelt, zodat zij ook meer begrip kunnen opbrengen voor je gedrag.
Doe dit zonder oordeel en beperk je tot feiten, je gevoelens bij die feiten en wat je behoefte is (geweldloze communicatie).
- Wanneer je stilstaat bij je emotie zal je merken dat die ook sneller passeert. Je BENT de emotie niet, je voelt ze alleen door je heen gaan. Als een signaal. Volg de weg die de signalen je geven.
Heb je hier graag wat hulp bij, dan kan coaching je helpen. Dat kan ook online via skype, teams of zoom. Er zijn genoeg coaches die dit aanbieden. Zelf hoop ik snel ook terug zeer binnenkort aan de slag te kunnen gaan, binnen de organisatie waarvoor ik werk, en als zelfstandige coach.
Take care, zorg goed voor jezelf en je naasten.
Voor zorgverleners zijn er nu ook coaches beschikbaar die hun diensten gratis aanbieden: check bv. ‘coaching for heroes‘
#KatooCoaching