‘Ik houd meer van mijn creatieve leven dan van het meewerken aan mijn eigen onderdrukking‘, dit las ik in ‘De ontembare vrouw’ van Clarissa Pinkola Estés.
Eén van de dingen op mijn bucketlist was “pottenbakken”, zo één van die dingen die er nooit van zijn gekomen maar waar je wel van denkt dat ooooooit eens te willen doen (ja, ik weet het, weer één van mijn vele interesses…). Vorige jaar schreef ik me samen met een vriendin in voor een initiatie potten draaien van 1 avond en dat bleek een frustratie te zijn, te weinig tijd, te grote groep, … dus met heel veel hulp was het resultaat klein en ik had niet veel geleerd. Een tweede poging: een namiddag maar zonder de draaischijf, met worstjes te draaien en gebruik van mallen, beter resultaat, meer geleerd. Maar dat echte ‘draaiwerk’ bleef me triggeren.
Als bij toeval kwam ik een driedaagse cursus tegen, het moment paste perfect en de locatie ook… dus begin augustus 3 dagen leren potten draaien: kneden, centreren, kuiltje maken, optrekken, vorm geven en afdraaien. met stuntelen, oefenen, oefenen, oefenen, leren, leren, mislukken, herhalen, elkaar uitdagen, soms op tijd stoppen, soms niet en weer mislukken … De dagen vlogen voorbij. Heerlijk vond ik het.
En wat heb ik geleerd van het werken met klei?
Om door de angst te gaan. Nog wat hoger optrekken? De vorm nog aanpassen? Pas als ik het probeer, weet ik hoe ver ik kan gaan… Door gewoon te doen, te proberen, mijn grenzen te verleggen,… Door de angst heen gaan en te mogen mislukken. Het is tenslotte maar ‘klei’.
En zo is het ook in het ‘echte’ leven. Soms gewoon proberen, mogen mislukken, jezelf terug opkrabbelen en terug proberen. Failure is a greater teacher than succes.
Tijdelijk iemand naast je nodig om samen naar de angst (of een andere emotie) te kijken? Welkom http://www.kato-o.be/gratis_intake
Dank aan Eveline van De Pottery in Oostende voor het geduld, het ijsje en haar speelse aanpak!
Coach voor het vinden van je eigen plek, je 'nest' in je job, leven, lijf en thuis 